دلالت وضعی لفظیدلالت وضعی لفظی یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای دلالت لفظ بر معنای موضوعٌ‌له با استفاده از قرارداد است. ۱ - توضیح اصطلاحدلالت وضعی لفظی عبارت است از: بودن لفظ به گونه‌ای که از علم به صدور آن از متکلم، علم به معنای مقصود حاصل شود. سبب دلالت لفظ بر معنا، همان وضع و اعتبار واضع و به دنبال آن، علاقه و رابطه‌ای است که در ذهن انسان بین لفظ و معنا به سبب علم به وضع وجود دارد. [۲]
تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق، ص۲۳.
[۳]
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۳، ص۴.
[۵]
قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۲۸.
[۶]
شهاب‌الدین سهروردی، یحیی بن حبش، منطق التلویحات، ص۳.
[۸]
خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۵۹.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری. • ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق). • مظفر، محمدرضا، المنطق. • تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق. • شهاب‌الدین سهروردی، یحیی بن حبش، منطق التلویحات. • ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، منطق المشرقیین. • قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه. • خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس. • مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «دلالت وضعی لفظی»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۱/۱۴. |